هر سو نظرگشودیم زان جلوه رنگ دارد

آیینه خانه ها را یک عکس تنگ دارد

بیش وکم تو و ماست نقص وکمال فطرت

میزان عدل یکتا شرم از دو سنگ دارد

خفاش و سایه عمری ست از آفتاب دورند

از وضع تیره طبعان تحقیق ننگ دارد

صیادی مرادت گر مطلب تمناست

زبن دامگاه عبرت جستن خدنگ دارد

عالم جمال یار است بی پردهٔ تکلف

اماکسی چه بیند آیینه زنگ دارد

گردی دگرکه دیده است ازکاروان امید

افسوس فرصت اینجا چندی درنگ دارد

زین کارگاه تمثال با دل قناعت اولی ست

از هرگلی که خواهی آیینه رنگ دارد

آسان نمی توان شد غیرت شریک مجنون

از خانه برمیایید، صحرا پلنگ دارد

کس تاکجا بمالد چشم تامل اینجا

سیر سواد هستی صد دشت بنگ دارد

شغل دگر نداریم جز سر به پا فکندن

شمع بساط تسلیم یک گل به چنگ دارد

پیری دمی که گل کرد بی یأس دم زدن نیست

چون شیشه سرنگون شد قلقل ترنگ دارد

آیینه عالمی را بی دم زدن فروبرد

آغوش سینه صافی کام نهنگ دارد

نقاش چشم مستی گردانده است رنگم

تصویر من کشیدن چندین فرنگ دارد

در طبع هرکه دیدیم سعی نگین تراشی است

تا نام بی نشان نیست این کوه سنگ دارد

بیدل تلاش دولت ننگ هزار عیب است

بر نردبان دویدن رفتار لنگ دارد